De essentie van ouderschap: 3 tips die wel werken!

Ouders vragen mij vaak of het gedrag van hun kind wel normaal is? Wat zij hieraan kunnen doen en hoe lang het dan duurt voordat het over is. Soms is het zo dat ik inderdaad zie dat er met relatief kleine aanpassingen in de opvoeding in korte tijd meer rust is binnen het gezin. Maar veel vaker is het een proces. Een proces waarin ouders groeien in het ouderschap en leren vertrouwen op dat zij doen wat genoeg is. Maar wat is nu precies goed genoeg?

Het goed genoeg ouderschap is niet alleen een onderwerp van deze tijd. Er is op dit moment wel een enorme shift gaande wat betreft de informatie die we tot ons kunnen nemen die gaat over het ouderschap en opvoeden. We consumeren ons gek op het internet, instagram en facebook. We volgen webinars en lezen boeken over opvoeding. We duiken in het onvoorwaardelijk ouderschap. Of we vinden daar iets van. We zoeken naar verklaringen en oplossingen voor het gedrag van ons kindje.

 Ik denk dat er nog niet eerder zoveel informatie beschikbaar was. En tegelijkertijd denk ik dat we door deze informatie steeds meer leven vanuit ons hoofd in plaats van ons gevoel.

Maar het ouderschap nodigt ons uit om juist meer te voelen. Of je hier nu wel of niet bewust mee bezig bent. Het ouderschap, de opvoeding, een baby, peuter of kleuter vraagt jou erom het wel te doen. Het ouderschap is een enorme transitie. Een transitie waarin je bewust mag zijn van dat verandering nodig is om de transitie op een fijne manier te doorlopen. Wanneer je alles wat je voor je een kindje kreeg probeert te behouden en op hetzelfde niveau dan is het ouderschap gedoemd om te mislukken. We kunnen niet alle ballen hoog houden. En ik weet dat veel ouders dat wel proberen. En wanneer het dan niet lukt gaan we weer zoeken op naar een oplossing. En wanneer die tips dan niet werken voelen we ons gefaald in het ouderschap.

Wat ik zie is dat we de verandering in de opvoeding of relatie met je kind nu te vaak zoeken in oplossingen. Een probleem? Google heeft overal een oplossing voor. Huilbaby: baker je kindje in. Kind dat niet doorslaapt: slaaptraining. Driftige peuter: leer zinnen uit je hoofd die de driftbuien doen afnemen. Kind dat niet luistert: zoek naar de behoefte eronder.

Het zijn hele mooie, zinnige tips en waardevolle tips. Ik ben ervan overtuigd dat coaching, behandeling of een training volgen je kan verrijken in je ouderschap.

Maar…..

Vergeet niet dat wat echt belangrijk is…

Verbinden. Vertragen. Verdragen.

Hoe vaak gedurende je drukke leven (partnerrelatie, familie, werk, sociaal, sport, vrienden, social media etc) ben je echt in verbinding met je kindje?

Hoe vaak vertraag je: schakel je een versnelling terug. Geef je jezelf en je baby, peuter of kind de ruimte om samen uit te zoeken wat wel of niet werkt? Verlaag je je lat en kijk je milder naar jezelf als persoon en als ouder? Neem je meer tijd..

Hoe vaak verdraag je dat je geen invloed hebt in het moment? Dat je even niet weet welke behoefte er achter het gedrag schuilt? Dat je gewoon een minder fijne dag hebt, dat accepteert in plaats van te googlen wat je nu zou moeten zeggen of doen? Wanneer je gewoon naast je kind gaat zitten?

Hoe zou je dag eruit zien als je minder perfectie nastreeft? Wanneer je dealt met wat er is. En dat dat niet altijd is op te lossen?

Hoe zou je dag eruit zien wanneer je erop vertrouwt dat je het WEL goed doet, zelfs wanneer je een keer te boos reageert of misschien wat minder dan het voorbeeld dat je las? Zelfs wanneer je kindje ander gedrag vertoont dan je terugziet op Instagram of leest in een boek.

Hoe zou je dag eruit zien wanneer je op jezelf vertrouwt?

Hoe zou het zijn wanneer je je tijd online voortaan halveert en die tijd besteed aan:

Verbinden

Vertragen

Verdragen

En voor je dit weg scrolt of klikt en weer de waan van de dag instapt: welk inzicht neem je mee? En waarom?